Ο Αστέρας Βαλύρας συμμετέχει ανελλιπώς στα πρωταθλήματα της ΕΠΣ Μεσσηνίας για περισσότερο από μισό αιώνα με την ένδοξη ιστορία του να αποτελεί οδηγό για ένα πιο ελπιδοφόρο μέλλον.
Το άστρο του Αστέρα έλαμψε ανεπίσημα από την δεκαετία του ‘30 για να ακολουθήσει η ίδρυσή του το καλοκαίρι του 1951, και εν τέλει να επανιδρυθεί με τη μορφή που έχει μέχρι σήμερα τον Σεπτέμβριο του 1969.
Συγκεκριμένα, την περίοδο εκείνη οι «κιτρινόμαυροι» ανασυντάχθηκαν και πάλι, με πρωτοβουλία του μετέπειτα ελληνοαμερικανού προέδρου Φώτη Σιάγκρη (Μπούζου) όπως τον φώναζαν χαϊδευτικά οι ένθερμοι φίλοι του Αστέρα, ο οποίος απεβίωσε πλήρης ημερών στα Αρφαρά (σ.σ. χωριό της συζύγου του) σε ηλικία 100 ετών.
Παρά τους δύσκολους οικονομικά καιρούς που διανύουμε ο Αστέρας συνεχίζει να υπάρχει με τα παιδιά του χωριού να βάζουν “πλάτη” και τη νέα γενιά να παίρνει την σκυτάλη από την προηγούμενη.
Άνθρωποι κάθε ηλικίας από την τοπική κοινωνία συνεισφέρουν εμπράκτως και ο σύλλογος που μεγάλωσε γενιές και γενιές αποτελεί διαχρονική αξία στην περιοχή, όντας αδιαμφισβήτητα το καμάρι ολάκερης της Αρχαίας Ιθώμης.
Το θρυλικό «Μαρακανά» του Κάμπου
Από το ξεκίνημα της ιστορίας του μέχρι και σήμερα ο Αστέρας κατοικοεδρεύει στο γήπεδο του Κάμπου. Αυτό που πραγματικά αξίζει να αναφερθεί είναι πως για να δημιουργηθεί οι κάτοικοι του χωριού παραχώρησαν μέσω αναδασμού τα κτήματα τους, ενώ επί δημαρχοντίας του Κωστάρα Γεωργακόπουλου, ο δήμος Ιθώμης (σ.σ. και με την συμβολή των συνεργατών του και ειδικά των δυο βαλυραίων γεοπόνων Ηλία Αρ. Μακρή και Νίκου Τάκη Καρύδη) τοποθέτησε φυσικό χλοοτάπητα.
Το άλλοτε απόρθητο φρούριο έζησε μαγικές στιγμές κάτι που επιβεβαιώνουν τόσο οι γηγενείς παίκτες, όσο και οι αντίπαλοι αγωνίστηκαν στην εν λόγω ιδιαίτερα αφιλόξενη έδρα.
Οι παλαιότεροι έχουν να θυμούνται αναμνήσεις που θα τους συνοδεύουν σε όλη τους την ζωή, την στιγμή που η ομάδα εκπροσώπησε επάξια τον Νομό ακόμα και στις εθνικές κατηγορίες.
Το όνειρο της Δ’ Εθνικής κράτησε μόλις μια σεζόν, όμως τα ματς που διεξήχθησαν στο ξερό γήπεδο του Κάμπου έχουν κλειδωθεί παντοτινά στις καρδιές των φιλάθλων.
Το μαρτυρούν οι φωτογραφίες, το αναδύουν οι μνήμες όσων βίωσαν εκ των έσω τα μεγάλα ματς που έδωσαν «ταυτότητα» και ανύψωσαν τον Αστέρα ως μια υπολογίσιμη δύναμη στον ποδοσφαιρικό χάρτη.
Ιστορία και διακρίσεις
Εκείνο που ελάχιστοι γνωρίζουν είναι πως η επιλογή των χρωμάτων στη φανέλα της ομάδας (κίτρινο-μαύρο) με επίσημο έμβλημα το αστέρι, ήταν ιδέα των αείμνηστων αδελφών Ανδρέα και Γιώργου Τσώνη, οι οποίοι ήταν θαυμαστές της τότε πανίσχυρης Αούστριας Βιέννης και της ΑΕΚ.
Ο Αστέρας σημείωσε κατά καιρούς μεγάλες επιτυχίες, ωστόσο μεσουράνησε την δεκαετία του 90’ διαφημίζοντας πανελλαδικά την Μεσσηνία στα δρώμενα της Δ’ Εθνικής επί προεδρίας του Γιάννη Αν. Μπουρίκα.
Τα χρώματα του έχουν φορέσει ανά καιρούς σπουδαίοι ποδοσφαιριστές όπως οι: Τάκης Οικονόμου, Γιάννης Κλειώτης, Άρης Πετρίχος, Σάκης Κερανούδης, Ζώης Δούβας, Τάσος Καλογερόπουλος, Κώστας Διδασκάλου, Γιώργος Μπούζας, Θεόδωρος Πουλόπουλος, Κώστας Πλακουδάκης, Σπύρος Δημητρακόπουλος και αρκετοί άλλοι.
Η ομάδα έφτασε στο ζενίθ τη σεζόν 1994-1995, όπου και κατέκτησε το πρωτάθλημα της ΕΠΣ Μεσσηνίας, παίρνοντας έτσι ιστορική άνοδο στη Δ’ Εθνική, που πανηγυρίστηκε μέχρι πρωίας σε όλο το χωριό!
Την αμέσως επόμενη χρονιά ο Αστέρας άγγιξε το ποδοσφαιρικό του «Έβερεστ» καθώς πραγματοποίησε την παρθενική του συμμετοχή στις εθνικές κατηγορίες, πίνοντας στο φινάλε της σεζόν το πικρό ποτήρι του υποβιβασμού.
Έκτοτε μετέχει ανελλιπώς στα πρωταθλήματα των τοπικών ενώσεων της Μεσσηνίας, παρουσιάζοντας κατά καιρούς εκλάμψεις στην σύγχρονη ιστορία του.
Τα τελευταία χρόνια η «Μπόκα Τζούνιορς» της Μεσσηνίας δίνει το παρόν στο πρωτάθλημα της Β’ τοπικής, έχοντας 12ο παίκτη τον κόσμο της, που στηρίζει ποικιλοτρόπως τον αθλητικό «πνεύμονα» της περιοχής.
Το ιστορικό σωματείο σφύζει από υγεία και αποτελεί προς μίμηση για τον υποδειγματικό τρόπο λειτουργίας του συμπληρώνοντας 2021 70 χρόνια ζωής!
Πολλά πράγματα έχουν αλλάξει από το χθες στο σήμερα. Το μόνο σίγουρο είναι πως ο Αστέρας θα συνεχίζει να εμπνέει σεβασμό σε όποια κατηγορία και αν αγωνίζεται…
